นครพนม

เราเดินทางมุ่งหน้าสู่นครพนม ไปถึงโรงแรม "ศรีเทพ" เราเหนื่อยกันมาก เพราะนั่งรถทางไกล บรรยากาศรอบทาง สวยงาม มีแต่ภูเขาสวยๆ น้ำโขงอันกว้างใหญ่ ให้ได้ชมตลอดทาง
ถึงที่พัก ก็พักผ่อนกันตามปกติ
นอนเล่น ดูทีวี ก็ได้ยินเพลง "แมงปอปีกบาง" ของ ไม้เมือง เออ เพิ่งเคยได้ยินเหมือนกัน
เพราะมาก รู้สึกฟังแล้ว เข้ากับชีวิตตัวเอง เป็นเหมือนแมงปอตัวเล็กๆ ปีกบางๆ บินไปเรื่อยเปื่อย
โดนพายุพัด ก็ต้องหาที่หลบ
จนตกเย็น ออกไปเดินหาอะไรกินซะหน่อย เพราะหิวแล้ว
มาเจอร้านขายโรตีพอดีเลย แกมาขายหน้าโรงแรม ก็เลยไปซื้อ
ระหว่างรอโรตี ก็เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง วิ่งข้ามถนนมา ท่าทางเหมือนคนไม่เคยเข้าเมือง ฮ่าๆๆ
ก็เลยชวนไปเดินริมโขงด้วยกัน แต่ว่าจะขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อน
...
และแล้ว เราก็ไปเดินเล่นริมโขงกัน มองไปเห็นฝั่งประเทศลาว
วันนั้นจำได้แม่นยำ ว่าอากาศหนาวเย็นมาก แต่เราก็เดินเล่นไปเรื่อยๆ
โระคุยจ้อไม่หยุดเลย แน่มก็ตั้งใจฟัง เป็นผู้ฟังที่ดี
วันเวลาในตอนนั้น เหมือนว่าเรารู้จักกันมานาน เราสองคนสนิทกันไวมาก
และนั่นคือจุดเริ่มต้น ให้เราได้พูดคุยกันมากขึ้น
ดึกแล้ว มองออกไปเห็นดวงดาว ส่องแสงเจิดจ้า มีลมหนาวพัดมากระทบ เป็นระยะ
จนรู้สึกได้ว่า เริ่มหนาวแล้วล่ะ ต้องกลับห้องไปพักผ่อน
แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับไปนอน
...
เป็นอีกหนึ่งความทรงจำ ที่อยู่ตรงนี้ ไม่เคยลืมทุกๆ ภาพที่ผ่านเข้ามา
แม้บางภาพอาจลางเลือนไปบ้าง แต่มันยังคงอยู่

หน้าห้องสมุด... จุดเริ่มต้นแห่ง... ความทรงจำ

วันนั้นโระตื่นแต่เช้ามืด เพื่อเดินทางไปอาชีวะ เพราะว่าเราจะไปแข่งกีฬา อาชีวะกันที่จังหวัด "นครพนม"
ไปถึงเช้าจริงๆ มันเช้าจนไม่มีใครมาเลย ก็เลยเดินเล่นๆ ไป จนถึงแถวหน้า ห้องสมุด
เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เดินดุ่ยๆ มาแต่ไกล ก็เลยทัก...
แน่มลืมรองเท้าอีกต่างหาก ก็เลยเดินไปเอาที่หอ ส่วนโระเดินเล่นที่อาชีวะต่อไป
....
จนอาจารย์มาถึง และเราก็ได้เริ่มต้น ออกเดินทาง เพื่อไปแข่งปิงปองกัน
ตอนนั้น มีบักโม แน่ม โระ และอีกคน รวมแล้วมีนักปิงปอง 4 คน ที่จะไปแข่ง
เราได้นั่งหน้า ส่วนสองคนนั้น พากันนั่งหลัง
แน่มก็ซื้อขนม โดโซะ มากิน ดังก้อบแก้บ ตลอดทาง
บางทีก็ยื่นมาให้กินด้วยคน
...
จั้กขนมอะไร ไม่รู้ล่ะ รู้แค่ว่า หิว
อะไรก็กินๆ ไปก่อน รสชาติเค็มๆ แปลกๆ แต่ก็อร่อยดี
นั่นคือจุดเริ่มต้น ก้าวเล็กๆ ที่เราสองคน ได้นั่งใกล้กัน
คุยกันไปเรื่อยๆ ตลอดทาง จนถึง "นครพนม"
เมืองแห่งความทรงจำ ไม่มีวันลืม...